چگالی و فاصله باله ها به طور مستقیم بر سطح موجود برای تبادل گرما تأثیر می گذارد ، که این یک عامل اصلی در راندمان انتقال حرارت است. چگالی باله بالاتر باعث افزایش سطح سطح می شود ، بنابراین میزان تبادل گرما بین مبرد و هوای اطراف را افزایش می دهد. با این حال ، یک طراحی باله بسیار متراکم می تواند منجر به جریان هوا محدود شود ، که ممکن است عملکرد کلی سیستم را کاهش دهد. از طرف دیگر ، اگر باله ها به طور گسترده ای فاصله داشته باشند ، می تواند جریان هوای بهتری را فراهم کند ، اما سطح کل سطح تبادل گرما را کاهش می دهد ، به طور بالقوه باعث کاهش راندمان انتقال حرارت می شود. بنابراین ، یک تعادل ایده آل باید بین چگالی باله و فاصله برای بهینه سازی انتقال حرارت در حالی که جریان هوا مؤثر را از طریق تبخیر کننده حفظ می کند ، حاصل شود.

ضخامت باله ها هم در انتقال حرارت و هم در جریان هوا تأثیر دوگانه دارد. باله های ضخیم تر باعث افزایش جرم مواد می شوند و باعث می شود که گرمای بهتر بین مبرد و هوا انجام شود. این می تواند ظرفیت انتقال حرارت را بهبود ببخشد ، به خصوص در سیستمهایی که به راندمان حرارتی بالاتر مورد نیاز است. با این حال ، باله های ضخیم تر همچنین مقاومت در برابر جریان هوا را افزایش می دهد ، که می تواند سرعت و حجم هوا را که از روی باله ها عبور می کند ، کاهش دهد ، در نتیجه به طور بالقوه کاهش گرما را محدود می کند. در مقابل ، باله های نازک تر مقاومت به جریان هوای کمتری را ارائه می دهند اما ممکن است گرما را به طور مؤثر منتقل نکند. تولید کنندگان باید ضخامت باله را تعادل برقرار کنند تا اطمینان حاصل شود که انتقال حرارت بدون ایجاد مقاومت بیش از حد هوا به حداکثر می رسد ، که می تواند بر کارآیی کلی سیستم تأثیر بگذارد.

آلومینیوم به دلیل هدایت حرارتی بالا ، یک ماده عالی برای باله ها است که امکان انتقال حرارت مؤثر را فراهم می کند. برای افزایش بیشتر قابلیت های تبادل گرما و دوام ، باله های آلومینیومی اغلب با پوشش های سطح خاص مانند آنودایزاسیون ، پوشش های آبگریز یا پوشش های حرارتی درمان می شوند. این تیمارها خصوصیات سطح باله ها را بهبود می بخشند ، باعث افزایش هدایت حرارتی و افزایش مقاومت باله در برابر خوردگی و تخریب محیطی می شوند. تیمارهای سطحی همچنین می توانند خصوصیات آبگریز باله ها را بهبود بخشند ، که به کاهش تشکیل قطرات آب روی سطح کمک می کند و باعث افزایش بیشتر راندمان انتقال حرارت می شود. با بهینه سازی خصوصیات مواد و تیمارهای سطح ، اواپراتورهای باله آلومینیومی می توانند حتی در شرایط سخت ، به اتلاف گرما و عمر طولانی تر نیز دست یابند.

پیکربندی باله ها ، چه مسطح و چه راه راه ، نقش مهمی در تقویت انتقال حرارت دارد. باله های مسطح ساده هستند و امکان مقاومت حداقل جریان هوا را فراهم می کنند ، اما ممکن است در ارتقاء تبادل گرمای کارآمد در مقایسه با طرح های پیچیده تر مؤثر نباشند. باله های راه راه یا موج شکل باعث ایجاد تلاطم در جریان هوا می شوند که با افزایش تماس بین هوا و سطح باله می تواند انتقال حرارت را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد. تلاطم اضافه شده به جلوگیری از تشکیل لایه های مرزی (لایه های نازک هوای راکد) کمک می کند که در غیر این صورت باعث کاهش کارایی تبادل گرما می شود. انتخاب بین باله های مسطح و راه راه بستگی به نیازهای خنک کننده خاص سیستم و معاملات بین مقاومت جریان هوا و راندمان انتقال حرارت دارد.

ارتفاع و طول باله ها به طور مستقیم بر سطح تبادل گرما و مسیر جریان هوا تأثیر می گذارد. باله های بلندتر مساحت بیشتری را برای انتقال حرارت فراهم می کند که می تواند ظرفیت خنک کننده اواپراتور را تقویت کند. با این حال ، باله های بلندتر همچنین ممکن است مقاومت در برابر جریان هوا را افزایش دهد ، که می تواند منجر به کاهش کارایی در سیستم هایی شود که جریان هوا بسیار مهم باشد. طول باله ها نیز یک عامل مهم است زیرا باله های طولانی تر مبرد را در سطح سطح بیشتری قرار می دهند و روند انتقال حرارت را بهبود می بخشد. با این حال ، این می تواند دوباره جریان هوای کلی از طریق سیستم را تحت تأثیر قرار دهد ، بنابراین طراحی باید تعادل بهینه بین طول ، ارتفاع و گردش هوا را به خود اختصاص دهد.

تبخیر کننده های باله آلومینیوم