کولرهای هوا بر اساس اصل خنک کننده تبخیر ، جایی که هوا از طریق لنت های خنک کننده اشباع شده با آب عبور می کند تا گرما را جذب کرده و هوا را قبل از آزاد شدن داخل اتاق خنک کند. با افزایش دمای محیط ، توانایی خنک کننده برای خنک کردن هوا مؤثرتر می شود. هنگامی که دمای اطراف بیشتر باشد ، بین هوای گرم وارد کولر و آب خنک در داخل لنت ها ، دیفرانسیل دمای بیشتری وجود دارد. این افزایش دیفرانسیل باعث جذب گرمای کارآمدتر و در نتیجه خنک کننده قابل توجه تر هوا می شود. در اصل ، هرچه درجه حرارت بالاتر باشد ، فرآیند خنک کننده موثرتر می شود ، زیرا سیستم قادر به استخراج گرمای بیشتر از هوای ورودی است. با این وجود ، توجه به این نکته حائز اهمیت است که عملکرد خنک کننده به فلات شروع می شود زیرا درجه حرارت به سطح بسیار بالایی می رسد زیرا محدودیتی در میزان گرم شدن کولر هوا در چنین شرایطی وجود دارد.

رطوبت نقش مهمی در کارآیی کولرهای هوا دارد. اصل خنک کننده تبخیر به تبخیر آب متکی است که هوای اطراف آن را خنک می کند. هنگامی که سطح رطوبت زیاد باشد ، هوا از قبل با رطوبت اشباع می شود و ظرفیت آن برای جذب آب بیشتر را کاهش می دهد. در نتیجه ، روند تبخیر کاهش می یابد و توانایی خنک کننده هوا برای خنک شدن هوا کاهش می یابد. در محیط های پر سر و صدا ، کولرهای هوا ممکن است به طور مؤثر عمل نکنند ، زیرا لنت های خنک کننده آب را به اندازه کارآمد تبخیر نمی کنند. کاهش تبخیر به این معنی است که کولر هوا نمی تواند به طور مؤثر دمای اتاق را کاهش دهد. در مقابل ، در آب و هوای خشک ، جایی که رطوبت کمی در هوا وجود دارد ، کولرهای هوا بسیار کارآمدتر عمل می کنند زیرا هوا ظرفیت بالاتری برای جذب رطوبت از لنت های خنک کننده دارد و باعث افزایش اثر خنک کننده می شود.

تعامل بین دما و رطوبت به طور قابل توجهی بر عملکرد کولر هوا تأثیر می گذارد. برای خنک کننده بهینه ، کولرهای هوا در مناطقی که درجه حرارت زیاد است و میزان رطوبت کم است ، مؤثر هستند. در این شرایط ، فرایند تبخیر با حداکثر کارایی خود کار می کند و در نتیجه افت قابل توجهی در دمای هوا ایجاد می شود. با این حال ، در مناطقی که رطوبت بالایی دارند ، عملکرد کولر می تواند به خطر بیفتد. حتی اگر درجه حرارت زیاد باشد ، رطوبت زیاد در هوا از تبخیر کارآمد جلوگیری می کند. با افزایش رطوبت ، کولر ممکن است برای دستیابی به هرگونه کاهش دما معنی دار تلاش کند و اثر خنک کننده کلی ممکن است حداقل باشد. در چنین آب و هوایی ، سیستم های سنتی تهویه مطبوع ممکن است یک راه حل مؤثرتر ارائه دهند ، زیرا آنها به خنک کننده تبخیر متکی نیستند.

با افزایش دمای محیط ، تقاضا برای گردش هوا برای اطمینان از حفظ اثر خنک کننده افزایش می یابد. بسیاری از کولرهای هوای مدرن با سرعت قابل تنظیم فن همراه هستند که به بهینه سازی جریان هوا با توجه به درجه حرارت کمک می کند. سرعت بالاتر فن با افزایش حجم هوا از طریق لنت های خنک کننده مرطوب ، اثر خنک کننده را تقویت می کند ، که به جذب گرمای بیشتر از هوا کمک می کند. با این حال ، در محیط های با کمبود بالا ، افزایش سرعت فن به تنهایی ممکن است عملکرد کولر را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد ، زیرا محدودیت اصلی میزان تبخیر است.

کولرهای هوا برای استفاده در آب و هوای خشک و خشک مناسب تر هستند. در مناطقی که الگوهای نوسان آب و هوا دارند ، ممکن است کاربران نیاز به تنظیم تنظیمات کولرهای هوا خود داشته باشند یا مدلهایی را انتخاب کنند که بطور خاص برای تحمل سطح رطوبت متفاوت طراحی شده اند. برخی از کولرهای هوا مجهز به ویژگی هایی مانند کنترل رطوبت یا تنظیم خودکار سرعت فن برای بهینه سازی عملکرد در هر دو شرایط خشک و نسبتاً مرطوب هستند. در مناطق گرمسیری یا ساحلی ، جایی که رطوبت به طور مداوم زیاد است ، ممکن است کاربران نیاز به جستجوی مدلهای کولر پیشرفته هوا داشته باشند که تحت این شرایط به طور مؤثر کار کنند ، اگرچه نتایج خنک کننده ممکن است به اندازه آب و هوای خشک تر نباشد .