ظرفیت خنک کنندگی یک کمپرسور نیمه هرمتیک اساساً تحت تأثیر خواص ترمودینامیکی مبرد مورد استفاده است. این ویژگی ها شامل نقطه جوش مبرد، ظرفیت گرمایی ویژه، گرمای نهان تبخیر و ویژگی های فشار و دما می باشد. به عنوان مثال، مبردهایی با نقطه جوش پایین‌تر می‌توانند گرمای بیشتری را در دمای پایین‌تر جذب کنند و اثر خنک‌کنندگی را افزایش دهند. برعکس، مبردهایی با ظرفیت گرمای ویژه بالاتر می توانند انرژی بیشتری را انتقال دهند و در نتیجه بر ظرفیت خنک کنندگی کلی سیستم تأثیر بگذارند. خواص ذاتی مبرد، میزان گرمای جذب شده در طول تبخیر و آزاد شدن آن در حین تراکم را تعیین می کند، که به طور مستقیم بر ظرفیت خنک کننده کمپرسور تأثیر می گذارد.

رابطه بین فشار و دما برای یک مبرد معین به طور قابل توجهی بر عملکرد خنک کننده کمپرسور تأثیر می گذارد. مبردهای مختلف در فشارهای مختلف به طور بهینه عمل می کنند تا به اثرات خنک کنندگی مطلوب دست یابند. مبردی که به فشار عملیاتی بالاتری نیاز دارد، بسته به طراحی کمپرسور، ممکن است منجر به افزایش مصرف انرژی، اما ظرفیت سرمایش بالقوه بالاتر شود. برعکس، مبردهایی که در فشارهای پایین‌تر کار می‌کنند ممکن است از نظر انرژی کارآمدتر باشند، اما اگر کمپرسور برای آن شرایط بهینه نشده باشد، می‌تواند منجر به ظرفیت خنک‌کننده کمتر شود. طراحی کمپرسور باید با مشخصات فشار و دمای مبرد سازگار باشد تا عملکرد کارآمد و موثر حفظ شود.

راندمان حجمی به نسبت حجم واقعی مبرد پمپ شده توسط کمپرسور به حجم نظری که می تواند پمپ کند اشاره دارد. این کارایی تحت تأثیر اندازه مولکولی و چگالی مبرد است. کمپرسورها معمولاً با در نظر گرفتن مبرد خاصی طراحی می‌شوند و زمانی که مبرد متفاوتی استفاده می‌شود، تغییر در چگالی و ساختار مولکولی می‌تواند منجر به تغییراتی در میزان جابجایی مبرد در هر چرخه شود. مبرد با چگالی کمتر ممکن است راندمان حجمی را کاهش دهد و در نتیجه ظرفیت خنک کننده را کاهش دهد. از طرف دیگر، مبرد با چگالی بالاتر ممکن است بازده حجمی را بهبود بخشد، مشروط بر اینکه کمپرسور بتواند فشارها و دماهای مربوطه را مدیریت کند.

راندمان خنک کننده معیاری است که نشان می دهد مبرد چگونه به طور موثر می تواند گرما را در سیستم تبرید منتقل کند. مبردهایی با خواص انتقال حرارت بهتر می توانند گرما را در طول چرخه تبرید به طور موثرتری جذب و آزاد کنند. این راندمان تحت تأثیر عواملی مانند هدایت حرارتی و گرمای ویژه مبرد است. مبرد با رسانایی حرارتی بالا و گرمای ویژه می تواند فرآیند تبادل حرارت را بهبود بخشد و منجر به ظرفیت خنک کنندگی بالاتر شود. برعکس، اگر مبرد خاصیت انتقال حرارت ضعیفی داشته باشد، ممکن است ظرفیت خنک کنندگی کمپرسور کاهش یابد، حتی اگر سیستم به خوبی طراحی شده باشد.

نسبت تراکم نسبت فشار تخلیه به فشار مکش داخل کمپرسور است. این نسبت بسیار مهم است زیرا مشخص می کند که کمپرسور چه کاری باید انجام دهد تا مبرد را از حالت کم فشار و دمای پایین به حالت فشار بالا و دمای بالا فشرده کند. مبردهای مختلف به نسبت تراکم متفاوتی برای دستیابی به اثر خنک کنندگی یکسان نیاز دارند. نسبت تراکم بالاتر اغلب نشان‌دهنده کار و انرژی ورودی بیشتر است، به طور بالقوه ظرفیت خنک‌کننده را افزایش می‌دهد اما به قیمت راندمان و افزایش سایش کمپرسور. مبردی که در نسبت تراکم پایین‌تر به طور موثر عمل می‌کند ممکن است عملکرد متعادلی با مصرف انرژی پایین‌تر ارائه دهد، اما این امر به شدت به کاربرد خاص و طراحی کمپرسور بستگی دارد.

واحد متراکم موازی کمپرسور نیمه هرمتیک