اصطلاح کندانسور تهویه مطبوع به واحد خنک کننده ای اطلاق می شود که از یک فن برقی و یک اواپراتور برای خنک کردن محیط با آب یا هوا استفاده می کند. در اکثر سیستم‌های بین تبادل حرارتی، کندانسور یک تبخیرکننده است که برای متراکم کردن یک ماده گازی به شکل مایع از طریق تبرید استفاده می‌شود. به این ترتیب شکل گازی عنصر را جذب و فشرده می کند و گرمای آن را در محیط اطراف آزاد می کند. کندانسورهای تهویه مطبوع در سیستم های تبرید عموماً در جلو یا پشت دستگاه قرار می گیرند.

دو نوع برج خنک کننده وجود دارد: برج خنک کننده مستقیم هوا (DAC) و کندانسور هوا خنک. در سیستم خنک کننده برج AC، یک سری مبدل حرارتی (یا یک مبدل) در برج قرار دارد و این مبدل ها با آب سردی که از این مبدل های حرارتی عبور می کند پر می شود. کمپرسورهای AC نیز از همین اصل استفاده می کنند. با این حال، بر خلاف مدل برج AC، کندانسور هوا خنک از یک مبرد کوچک فقط برای خنک کردن برج استفاده می کند.

کندانسور یا اواپراتور هوا خنک معمولاً در نیروگاه های سیکل ترکیبی و در کاربردهای تبرید در مقیاس کوچک یافت می شود. در این نوع برج خنک کننده، هوا توسط یک غشای الکتریکی (مجرای مجرای) فشرده می شود تا بخار آب خنک شده را از جو خارج کند. فرآیند تراکم با افزودن یک مبرد دوم، معمولاً یک فریون، برای افزایش اثر خنک کنندگی معکوس می شود. کندانسور تهویه مطبوع نیز در کوره های هیدرونیک و در برخی از کارخانه های آب شیرین کن استفاده می شود. به دلیل توانایی آن در عملکرد موثر در همه نوع شرایط، در هر دو کاربرد تجاری و مسکونی محبوب شده است.

کندانسور تهویه مطبوع می تواند دو نوع باشد: باز یا بسته. کندانسور تهویه مطبوع بسته فاقد تهویه است و سیال خنک کننده به جای خروج از دریچه ها در داخل ساختمان به گردش در می آید. این نوع نسبت به نوع باز دارای مزایای آشکاری است، به ویژه در مناطق با آب و هوای بسیار متغیر که گرما و سرمای شدید ناگهانی می تواند باعث ناراحتی غیرقابل تحمل و حتی مرگ افراد شود. از سوی دیگر، عیب آن این است که انعطاف پذیری کمتری دارد. از آنجایی که دمای داخل ساختمان را نمی توان زیاد تغییر داد، سیستم ها باید دائماً کار کنند تا با تغییر دما هماهنگ باشند.

نوع انعطاف پذیرتر کندانسور تهویه مطبوع شامل یک فن است که هوای گرم یا خنک را به ورودی های کویل کندانسور می کشد. ابتدا هوای گرم وارد می شود و سپس هوای خنک بعداً به داخل کشیده می شود. بسته به اندازه هسته یا سیم پیچ می توان از انواع تکنیک های خنک کننده استفاده کرد. در برخی موارد، می توان از یک دمنده فشار کم که می تواند هوای گرم را نیز به داخل بکشد، استفاده کرد. چیلر تهویه مطبوع برای مصارف مسکونی باید دارای یک فن باشد که به طور مداوم کار کند تا خنک کننده ثابت بماند و کارآمد باشد.

خنک کننده خشک یکی دیگر از روش های خنک کننده رایج است که توسط کندانسورهای تهویه مطبوع برای صرفه جویی در انرژی استفاده می شود. با این حال، در خنک کننده خشک، مایع خنک کننده با استفاده از لوله ای که بخار آب را در یک سیستم بسته ارسال می کند، به گردش در می آید. برخی از کندانسورهای تهویه مطبوع مجهز به یک دی سوپرهیتر هستند که از بخار برای جذب گرمای محیط به منظور تولید بخار آب سرد استفاده می کند. این فرآیند نسبت به خنک کننده خشک معمولی کارآمدتر است، اما انرژی بیشتری مصرف می کند. اگر در نظر دارید یک کندانسور هوا خنک در دفتر کار یا سازه خود نصب کنید، همیشه بهتر است برای نصب صحیح آن با یک تکنسین مجرب مشورت کنید.